militarny

Karabin samopowtarzalny – karabin, w którym po strzale następuje automatyczne przeładowanie, posiadający mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym.

Zasada działania karabinu najczęściej oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór lufy, ale są także konstrukcje z zamkiem półswobodnym lub działające na zasadzie krótkiego odrzutu lufy (np. karabin Johnson Type R). Pierwsze karabiny samopowtarzalne skonstruowano na przełomie XIX i XX wieku. Nie były to konstrukcje udane, były drogie i wymagały starannej obsługi. Z tych powodów nie były popularne. Dopiero przed i w trakcie II wojny światowej pojawiły się udane konstrukcje karabinów samopowtarzalnych (np. M1 GarandSKSSamozariadka, G41), jednak dość szybko zostały wyparte przez karabiny i karabinki automatyczne mogące strzelać także seriami (FN FALAK).

Obecnie produkowane karabiny samopowtarzalne to najczęściej karabiny wyborowe (SWD) lub produkowane na rynek cywilny wersje karabinów automatycznych pozbawione możliwości strzelania seriami.

 

 

Karabinek (kbk) – broń strzelecka o takiej samej konstrukcji jak karabin, lecz o krótszej lufie i lżejszym łożu. W porównaniu do karabinu był nieco lżejszy i zdecydowanie poręczniejszy dzięki mniejszej długości, jednak miał mniejszą donośność, mniejszą celność i większy odrzut.

Karabinek, to określenie broni długiej, w polskojęzycznej literaturze przedmiotu dotyczy broni strzelającej nabojem karabinowym (lub pośrednim), której długość lufy nie przekracza 50-krotności kalibru. Obecnie stosowane są także nazwy "karabin/karabinek szturmowy" (ang. assault rifle/assault carbine) w odróżnieniu od "karabin" rozumianego jako karabin samopowtarzalny (ang. rifle, self-loading rifle). Dosyć duży zamęt spowodowało wprowadzenie nowych koncepcji konstruowania broni oraz różnice m.in. w budowie lekkich karabinów maszynowych (rozumianych jako broń zespołowa).

Skonstruowany jako broń dla kawalerii, używany następnie przez tzw. wojska techniczne (saperów, wojska pancerne i zmotoryzowane itp.) gdzie długość karabinu przeszkadzała żołnierzowi w obsłudze sprzętu. W niektórych armiach przed II wojną światową został także przyjęty jako podstawowe uzbrojenie piechoty (m.in. w niemieckiej - Mauser Kar.98K). Także w międzywojennym Wojsku Polskim karabinki zostały przyjęte na uzbrojenie części pododdziałów piechoty, obok karabinów. Oprócz powszechniejszego przyjmowania na uzbrojenie karabinków, od I wojny światowej zaznaczył się także trend skracania długości luf wprowadzanych modeli karabinów.

Po II wojnie światowej, karabinki powtarzalne zostały wyparte przez karabinki samopowtarzalne i karabinki automatyczne, których pierwsze wzory pojawiły się już podczas wojny.

Dane taktyczno-techniczne karabinków[edytuj]

Wzór broniPaństwoKaliber (mm)Długość broni (mm)Długość lufy (mm)Masa broni (kg)Prędkość pocz. pocisku (m/s)Pojemność magazynka
Berthier Mle1892 Francja 8,0 950 453 3,3 635 3
Berthier Mle1892 M16 Francja 8,0 950 453 3,3 635 5
Kar 88 Niemcy 7,92 955 435 3,15 600 5
Mannlicher M1895 Austro-Węgry 8,0 1005 498 3,1 580 5
Mauser Kar98a Niemcy 7,92 1100 600 3,5 860 5
Mauser wz. 10 Serbia 7,0 1094 590 3,8 860 5
Mauser vz. 24 Czechosłowacja 7,92 1100 590 3,3 790 5
Mauser wz. 29 Polska 7,92 1100 600 3,9 845 5
MAS Mle36 Francja 7,5 1020 580 3,7 825 5
Mosin wz. 07 Rosja 7,62 1015 510 3,5 620 4 + 1
Mosin wz. 38 ZSRR 7,62 1020 508 3,8 816 4 + 1
Lebel Mle1886 R35 Francja 8,0 940   3,8 760 3
kbk wz. 91/98/25 Polska 7,92 1000 600 3,7 845 4 + 1

Bibliografia[edytuj]

  • Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka Wojska Polskiego 1918-39. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986, s. 9-13 i n.. ISBN 83-11-07266-3.

Znalezione obrazy dla zapytania karabinki samopowtarzalne

 


Dodaj komentarz






Dodaj

© 2013-2024 PRV.pl
Strona została stworzona kreatorem stron w serwisie PRV.pl